در اهمیت نماز،این امام و پیشوای عبادت ها همین بس که اولین سوال روز قیامت است و قبولی اعمال انسان در اخرت منوط به قبولی نماز است. لغزیدن قلم بر دل سفید کاغد و توصیف نماز از قلم یک انسان معمولی که نماز این فرضیه ی الهی را انچنان که بایسته و شایسته است درک نکرده شاید مال اور بوده وبر جان و دل خواننده ننشیند اما خواندن وصف نماز از زبان کسی که خود به راستی اقامه کننده ی ان باشد و نماز با روح و جسم مبارکش عجین شده باشد،جان تازه ای به روح و روان خواننده داده و ان وقت است که او با شوق و اشتیاق بیشتری مطلب را دنبال خواهد کرد ان شخصیت کسی نیست جز یعسوب الدین،صراط مستقیم،حیدر کرار،امیرالمومنین علی بن ابی طالب. ذره ذره خاک مدینه،کوفه و هر جایی که ایشان قدم نهاده است گواه راز و نیازها ونمازهای حقیقی ان بزرگوار است. هنوز پژواک نوای دلنشین مناجات امیرالمونین علی در جان هستی طنین انداز است. پس گوش جان میسپاریم به فرموده های ان امام همام،تا اداب قیام به نماز را که ستون دین است،فرا گرفته و عامل به ان باشیم